हाम्रो पनि माग यहिं छ कि यि र यस्ता गम्भिर बिमारी भएर जिवनलाई बढो कष्टकासाथ गुजारा गरेर बसिरहेका आम नागरिकलाई सरकारले यथोचित ब्यवस्था गरिदिओस। उनीहरुको बाँच्न पाऊने अधिकारलाई सरकारले यथेष्ठ सम्बोधन गरोस। अहिलेलाई ठूला ठूला विकाशे गफ भन्दापनि जनताका साना साना खुशीहरुमा सरकारले हातेमालो गर्दै अंघाडी बढोस। यसैमा सवैको भलाई हुनेछ। हुन त गरिव, विपन्न, अशक्त तथा घरवारविहिनको उद्धार तथा परोपकारका नाममा सरकारी, गैरसरकारी तथा परोपकारी संस्थाहरुको कमी त छैन नेपालमा, तर विडम्वना नै मान्नुपर्दछ यि र यस्ता संस्थाहरुको काम मागीखाने र विलाशी जिवन यापन गर्नमै ठिक्क छ। यि र यस्ता दिनदु:खीहरुको बारेमा हेर्ने, बोल्ने र गर्ने फुर्सत कसलाई पो छ र, होईन र?