आत्मारामको सपना

सहयात्रा टिभी

मुकुन्द घिमिरे

रोल नं. १४, ठूलो स्वर, बाहृमास  रुघा लागिरहने सोझो परेको बाठो मान्छे मैले उसलाई कलेजको शुरुकै दिन देखेकी  थिएँ । परिचयात्मक कक्षा थियो सुरुको दिन, साथीहरुसँग परिचय गर्दै जाँदा ऊ सँग पहिलो पटक बोलेकी थिएँ । “हेल्लो म शर्मिला चापागाइँ, घर स्याङजा” मैले भने, ऊ अकनबक्क परेर हेरिरयो र एकछिनमा भन्यो “म आत्माराम अधिकारी, काठमाण्डौँ । ” मैले सोचेँ हेर्दा मात्र केटो स्मार्ट रहेछ, केटी देखे पछि त भुतुक्क भइहाल्दो रहेछ । त्यसको दुईहप्ता पछि सम्म ऊ सँग देखादेख मात्र भयो तर प्रत्यक्ष बोलचाल भएन तर किन किन मेरो आँखा ऊ माथि नै हुन्थो । उसको बोल्ने शैली, ब्यवाहार प्रति म आकर्षित हुँदै गइरहेको थिएँ । ऊ प्राय राजा र मुकुन्द सँग हिड्थ्यो भने मेरो नयाँ साथी बनिइसकेका थिएनन् । अहिले सम्झँदा बिनुसा, शुस्मा सँग अलिअलि चिनजान हुन थालेको थियो ।

कलेज सुरु भएको करिब दुइ महिना पछि, एक शुक्रबार बेलुकी खाना बनाउँदै फेसबुक चलाउँदै थिएँ एउटा फ्रेन्ड रिक्वेस्ट आएको थियो, आत्माराम अधिकारीको । मलाई त्यतिबेला ढुङ्गा खोज्दा देउता मिलेजस्तो भएको थियो, किनकी म ऊ सँग कुनै बाहानामा नजिकिन चाहन्थेँ । मैले हत्तनपत्त रिक्वेस्ट स्वीकार गरेँ, लगत्तै उसले म्यासेज पठायो हाइ के छ हाल खबर ? त्यसपछि हाम्रो दैनिक जस्तो कुराकानी हुन थाल्यो । ऊ त देख्दा नबोल्ने भएपनि फेसबुकमा राम्ररी बोल्दोरहेछ । हाम्रो दैनिक सम्पर्क हुन्छ भन्ने कुराको कलेजमा कसैलाई भान सम्म पनि थिएन । ऊ, मुकुन्द र राजा जहिल्यै देब्रे पटिको पाँचौ बेन्चमा बस्थे, अनि म पनि त्यही साइडको कि त चौथो कि त छैटौ बेन्चमा ।

फाइनल परीक्षाको रुटिन आउन लागेको थियो, आत्माराम चार दिन देखि कलेज आएको थिएन । मलाइ मनमा खटपटि हुन थाली सकेको थियो, कहाँ गयो त आत्माराम? ऊ अनलाइन पनि आएको थिएन र उसको नम्बर म सँग थिएन पनि । मैले आँट गरेर मुकुन्द सँग “आत्माराम हरायो त?” भनेर सोधेँ , उसले हाँस्दै भन्यो, “किन यति ढिला गरेर सोधेको? तिम्रो आत्माराम भोली बाट कलेज आउछ रे ” । “तिम्रो आत्माराम ” यो शब्दले कताकता बिज्यो र कताकता खुसी पनी लाग्यो । मैले भने के जिस्क्याको नि साथीको खबर सोध्नु हुदैन ? ऊ मुसुक्क हाँसेर भन्यो, गफ नदेउ मलाई आत्मारामले सबैकुरा भनेको छ । म छक्क परेर सोधे, “होर के भन्यो र तेस्तो?अरुलाई नभन है ? ” उ मुसुक्क हाँस्यो, एकछिन चुप लाग्यो र भन्यो “अस्ति देखि शंका लागेको थियो, हो रैछ ”  ऊ फेरी पहेँलो दाँत देखाएर फिस्स हाँस्यो । मलाई भने आफ्नै सहजपन माथि रिस उठ्न थाल्यो, र लाज पनि लागेर आयो अनि म केही नभनी कक्षाकोठा तिर लम्किएँ ।

अर्को दिन म केही ढिला कलेज पुगेको थिए, आत्माराम अघि नै आइसकेको रहेछ, म सिधै ऊ बसेकै बेन्चमा गएर बसेँ । मुकुन्द फिस्स हाँस्यो मैले चुपचुप भनेर संकेत गरेँ ।

मेरो एउटा कानले सरको लेक्चर सुन्दै थियो अर्को कानले आत्मारामका गफ । ऊ भन्दै थियो मैले सपनामा रुटिन आएको देखेको थिएँ । “कुन दिन कुन विषय छ, त्यो पनि देखेऊ ?” मुकुन्दले गिज्याउदै सोध्यो । उसले पनि अँ भनेर संकेत गर्यो । मुकुन्दले भन्यो लु के देख्यो आत्मारामले , ल शर्मिला , आत्मरामले रुटिन भन्छ तिमी सार त । म आज्ञाकारी बच्चा झै आत्मारामले सपनामा देखेको आधारमा रुटिन सार्न  थाले ।

सँधै झै लक्ष्मी मगर कक्षा सकिने बेलामा हल्लिँदै आइपुगी । ऊ सिधै म भएको ठाउँमा आइ र भनि , खै सरले के लेखाउनु भयो ? मैले केही जवाफ दिन नपाइ उसले मेरो कापी लिएर पछाडी गइ । म आत्मारामको बाँकी  सपना सुन्न थालेँ ।

रुटिनको ब्यग्र प्रतिक्षामा रहेका सबै जनाले मैले लेखेको रुटिन पढेछन् । भित्र भित्रै मोबाइलबाट अन्य सेक्सनमा पनि रुटिन फैलिएछ । कक्षा सकिने बित्तिकै डियानले सोध्यो यो रुटिन कसरी पायौँ ? मैले एकछिन सोचेर भने आत्मारामले दिएको । म त्यो दिन हतार भएकाले एक पिरियड पढेर फर्किइहालेँ ।

बेलुकी आत्मारामसँग च्याट गर्न खोज्दा उसको आइडि नै देखाएन । सायद उसले मलाई ब्लक गरेको थियो । भोलिपल्ट अन्तिम पढाइहुने दिन थियो तर आत्माराम त्यो दिन कलेज आएन । मलाइ धेरै खल्लो लाग्यो ।  म सोच्न थालेँ, किन रिसायो त आत्माराम ? मेरो दिमागमा एक पछि अर्को घटनाहरु याद आउन थाल्यो । अस्ति देबराज र बिकाससगँ खाली पिरियडमा सेल्फी खिच्दा आत्माराम कक्षामा पसेको थियो, फेरी खै किन हो फुत्त बहिर निस्कयो, त्यसमा त रिसाउने केही कुरा देख्दिन । या त ऊ सपनामा देखेको रुटिन अरुलाई बाढेँ भनेर पो हो की? धेरै सोच्न पनि फुर्सद भएन परीक्षा आउनै लागेको थियो, म एउटा किताब निकालेर त्यसैलाई हेर्दाहेर्दै निदाएँ ।

परीक्षाको बेलामा ऊ ढिलो आउँथ्यो छिटो जान्थ्यो, त्यही भएर होला, जम्मा दुईपटक उ सँग देखादेख भयो तर बोलचाल भएन यतिकै परीक्षा सकियो । जब निदाउन चाहन्छु, यहीकुरा मनमा आउँछ की आत्माराम किन म सँग टाढियो? जहाँ सम्म मलाई लाग्छ, मैले उसलाई केही नराम्रो भनेकी छैन त्यसैले आशा छ , उसले मलाइ बुझ्ने छ , र एकदिन मलाई उसको सपनामा अँटाउने छ । अब सात दिन पछि दोश्रो शुरु हुदै छ, भ्यालेन्टाइन डे पनि आउँदै छ, उसले पक्कै पनि प्रेम प्रस्ताव राख्ने छ । र, यस्तै अधुरा सपनाहरु देख्दै म निन्द्रा देवीको काखमा लुटपुटिन पुग्छु ।

(बाँकी अर्को भागमा)